Keine Grenzen

Pierwsza seta w tym sezonie. Ponieważ niemal cały tydzień lało, nie bawiłem się w dojazd "Plessówką" do Pawłowic – jak w zeszłym roku – obawiając się solidnego błota na odcinkach leśnych za Kobiórem (to mocno zacienione odcinki, gdzie słońce rzadko dochodzi). Wybrałem trasę całkowicie asfaltową, co przy przyjemnych 15 st. C zapewniało komfort podróżowania. Celem był dojazd do Przeciszowa za Oświęcimiem. Dojazd tam normalnie, przez Cielmice, Bierunie Stary i Nowy, Babice, w Oświęcimiu odbicie na Dwory II, tak jak wiedzie trasa rowerowa. Byłem na tyle głupi, że nie chciało mi się brać aparatu, a szkoda. Ruch samochodowy na tej trasie praktycznie nie istniał - między Oświęcimiem a Lasem wyprzedziły mnie tylko 2 samochodi, i to wcale nie dlatego że tak szybko jechałem:) Było pięknie. Z Przeciszowa powrót przez Polankę, Porębę Wielką i Zaborze. Kto tamtędy jechał, wie że trasa jest dość mocno pofałdowana, co dawało mi w kość zwłaszcza przy podmuchach wiatru. Po dojeździe do Oświęcimia powrót w zasadzie taki sam, z niewielką wariacją między Danone w Bieruniu a Cielmicami - przejazd przez tereny przemysłowe. Gdy zbliżałem się do domu licznik wskazywał 88 km. Postanowiłem nie zmarnować szansy i dobiłem do 100 km kręcąc się przy Paprocanach i dojeżdżając na przystanek kolejowy w Żwakowie.

Trasa cała asfaltowa, 7 km terenu wpisuję za przejazdy fragmentami leśnymi i drogami polnymi przy dobijaniu do "setki" oraz dwustronny przejazd ul. Kolejową w Bieruniu Starym, na której gdzie najprawdopodobniej wraz z trakcją elektryczną na pobliskim szlaku kolejowym zwinęli asfalt. Pogoda idealna, słonko powodowało że nie było zimno, a wiaterek - generalnie niezbyt mocny - zapewniał chłodzenie.
Co dziwne, najbardziej zmęczony byłem przy 70 - 80 kilometrze. Dalej w ogóle nie czułem zmęczenia. No i ten postęp = w zeszłym sezonie setkę zrobiłem latem, teraz wczesną wiosną. Zasłużyłem sobie na piwo.