Dziś do Pszczyny. Wyjechałem przed południem, ale i tak było ciepło - będzie pewnie podobnie jak wczoraj. W lasach wpierw pełno biegaczy, później trochę mniej biegaczy, ale pojawili się nordic walkingowcy, a jeszcze później było naprawdę sporo rowerzystów.

Park w Pszczynie usłany kobiercem ze złotych liści. Było ich tyle, że całkowicie zakrywały ścieżkę, przez co o mało się nie wywaliłem gdy wjechałem do korytka odwadniającego poprowadzonego wzdłuż niej. W parku naturalnie mnóstwo ludzi, ale co się dziwić - taka piękna pogoda.

Niestety, mój aparat nie działa, więc zdjęć zrobić nie mogłem. A szkoda, bo przedpołudniowe, jesienne słońce przepięknie przebijało się przez korony drzew i nadawało wszystkiemu niesamowite barwy. Może pożyczę od małej kredki i postaram się narysować :)

Do rezerwatu „Babczyna Dolina”. Krótko, bo nie miałem więcej czasu. Jak jutro gdzieś pojadę to wezmę krótkie spodenki – było maks. 18 stopni. Czy aby na pewno mamy listopad?

Na niemiecki. Dystans porażający, ale nie nabijałem dodatkowych kilometrów wracając, bo spieszyło mi się do domu, a poza tym jechałem w tak gęstej mgle, że hej.

Słońce, bezchmurne niebo. 16 stopni w listopadzie! Piękna pogoda. Tak piękna, że nie mogłem w domu wysiedzieć. Chociaż 2 dni temu czymś się zatrułem bądź zaraziłem jakimś świństwem, a wczoraj jeszcze leżałem z gorączką.

Pojechałem na Wolę, odwiedzić teściów i później - już samochodem - na groby (Miedźna, Wola). Tam jechało mi się beznadziejnie, ostra dieta i ogólne osłabienie robią swoje. Myślałem, że wracać będę autem z rowerem na dachu. Ale na szczęście wykrzesałem z siebie trochę sił. Zresztą z powrotem jechało mi się znacznie lepiej.

Wracając zahaczyłem o jeszcze jeden cmentarz. I do domu.

Dobrze że pojechałem rowerem.