Rano było słońce, więc postanowiłem, że w wolnej chwili pojeżdżę. W międzyczasie zrobiło się pochmurnie.

Pojechałem do Wilkowyj, później w las w stronę Żwakowa. Dalej przejechałem się nowo oznakowanym (albo dopiero niedawno przeze mnie zauważonym) odcinkiem trasy opisanym jako „Wyry”. Odcinek ten łączy skrzyżowanie szlaków za Żwakowem z trasą prowadzącą do wyrskiej leśniczówki. Później lasem do osiedla Sosnowego i jeszcze do Paprocan. Nie wiem co mnie pokusiło, by wydłużyć sobie powrót o kilka km i jechać przez miasto. Ruch był niemiłosierny, rozpadało się, zaczęło wiać i było już całkiem wrednie.

Chociaż dobrze, że wreszcie trochę popadało. Dobrze też, że w nocy ma być powyżej zera, bo byłaby jutro powtórka dzisiejszej porannej gołoledzi.

Różne sprawy

Do pracy i ZUSu. Dwa razy przeskoczył mi łańcuch z 2. zębatki na 1. przy ruszaniu, co było cholernie irytujące. Wcześniej się nie zdarzało.

Lasami na przystanek PKP w Radostowicach i z powrotem. Nareszcie mogłem wziąć centuriona i sobie trochę pozapierdalać. Od tego zapierdalania w lesie odpadł mi przedni błotnik, a ja dziś byłem w wersji „light”, czyli bez narzędzi, tylko z zestawem naprawczym do dętek. Dokręciłem go jako-tako palcami i na szczęście już nie odpadał więcej.

Ani razu nie widziałem późną jesienią takiej suszy. Nie padało już chyba od miesiąca.

Myślę, że po raz pierwszy w sezonie powinno mi się udać dobić do 4000 km w tym roku.

Załatwianie różnych spraw „na mieście”.

Po mieście

Praca

Praca i takie tam

Dziś 2 razy do pracy musiałem jechać.

Coraz bardziej jestem zdania, że to nie kierowców, ale rowerzystów trzeba edukować jeśli chodzi o zasady poruszania się. Sytuacja z dziś: ścieżka rowerowa dość wąska (w ciągu al. Bielskiej), taka na 2 rowery, zbliżam się do jakiegoś faceta. Facet zjeżdża na środek ścieżki, przestaje pedałować, zwalnia. Ponieważ jeżdżę ostrożnie i zapobiegawczo, nie wyprzedzam go, lecz zwalniam za nim, bo wiem, że niezależnie od tego, z której strony będę go wymijał, on właśnie z tej zejdzie z roweru. Jakby nie mógł zjechać na bok. Jakby był sam na ścieżce. Jakby nie miał rozumu.

Dziś znów jechałem kawałek nową trasą na terenie Wyr, szlak czarny prowadzący na Mikołów, później szlakiem niebieskim, który odkryłem ostatnio. Fajne polne drogi.
Na skrzyżowaniu szlaków w lesie za Żwakowem zbudowano bardzo ładną altanę jako miejsce odpoczynku dla rowerzystów. Na altance mapa okolic i adres strony. To, że cały czas napotykam jakieś nowości oznacza, że w okolicy naprawdę dużo się dzieje jeśli chodzi o rozwój tras rowerowych. Wiosną muszę pojeździć w okolicy Mikołowa.

Sporo rowerzystów na trasie.

Znów wziąłem magnuma z powodu tego co wczoraj. Jutro muszę zadzwonić do administracji, by naprawili zamek. Albo ja jestem słaby, albo tym rowerem jeździ się beznadziejnie. Podjazd pod każdy, nawet niewielki pagórek to trauma. Owszem, jak się rozkula to jakoś idzie, znaczy jedzie. Czyżby różnica jakiś 3 kg w masie była tak odczuwalna? Może to przez brak SPD?