Przyszedł czas na symulację na rundzie Łaziska, więc nie było lekko. Pojechałem na maksa, wątpię czy mógłbym wycisnąć z siebie choć trochę więcej. Na szczęście pogoda idealna do ostrej jazdy, przyjemne 20 stopni i bezwietrznie. 


Gdy zobaczyłem dane z rundy, nie chciałem uwierzyć. Mój dotychczasowy rekord to średnia 34,0 km/h. Wtedy wydawało mi się, że lepiej się raczej nie da. Dziś wykręciłem 34,9 km/h przy niemal identycznym tętnie średnim. Nie ma bata, treningi w Chorwacji przynoszą efekt. Nawet nie jestem specjalnie zmęczony.

Dane z rundy: 

Dystans: 32,21 km
Czas: 55:23 
Średnia prędkość: 34,9 km/h
Średnie tętno: 172 ud./min
Maks. tętno: 185 ud./min.


Za tydzień Rajcza Tour!

Z Krzychem i Darkiem. Wytrzymałościówka, ale z całkiem ładną średnią. Gorzej było pod wiatr, ale z jazdą na zmiany nawet i wiatr niestraszny:)

Jedna runda Łaziska z Darkiem. Miała być symulacja, ale pojechałem bez przesadnej napinki: podjazdy moim tempem, później regeneracja. Czuję jednak moc na podjazdach, szczególnie, że spora część trasy była pod wiatr — pewnie efekty treningów w Chorwacji. W tym tygodniu wypada mi jeszcze jedna symulacja, pojadę wtedy sam i zrobię rundę na maksa, ciekaw jestem wyniku.

Było mokro, więc znów wziąłem Centuriona. Spokojna wieczorna przejażdżka w okolicy Bierunia.

Z Krzychem do Płazy. Wracaliśmy jednak inną, dłuższą drogą przez Gorzów, Oświęcim, Harmęże. W powietrzu czuć jesień, wieje wiatr, a po niebie przesuwają się ciemne chmury. Udało się jednak nie zmoknąć:)

No i powrót na polskie drogi... ja pierniczę, jak mogą być takie wyboiste i dziurawe? Już przyzwyczaiłem się do chorwackich szos i do tego, że można skupić się na treningu a nie do jasnej cholery patrzeniu na asfalt, żeby nie uszkodzić koła w dziurze. No cóż, powrót do rzeczywistości.


Dziś do Orzesza, trening wytrzymałości. Gdy wracałem, zauważyłem w Gostyni jakieś zdarzenie (już po fakcie), okazało się że pani w samochodzie wjechała w panią na rowerze. Zatrzymałem się, na prośbę rowerzystki zadzwoniłem po karetkę i tyle – czekałem, aż przyjechali policjanci, którzy stwierdzili, że skoro nie jestem już potrzebny i pojechałem w swoją stronę. Minutę potem przyjechała karetka. Kosztowało mnie to jednak trochę czasu i musiałem spieszyć się do domu, czego mój plan treningowy na dziś nie przewidywał. Wypadało jednak pomóc.

Jakoś nie chciało mi się brać szosy, więc postanowiłem rozruszać trochę Centuriona. Park paprocański, następnie do Świerczyńca lasami, Chełmeczki, kręcenie po Bieruniu Starym i do domu przez tereny przemysłowe. Dystans na oko. Kurde, zbliża się jesień i zima, będę więcej jeździł na góralu, muszę kupić jakiś licznik wreszcie.