Zbiorczo z całego tygodnia, były dwie raczej krótkie przejażdżki po ciemku do Bierunia Starego i Wilkowyj. Jak widać choćby po wpisach mam spore zaległości to nie tylko w jeżdżeniu, odkąd żona zaczęła pracować — cały dom na mojej głowie:). Teraz i w przyszłym sezonie zostaną mi chyba tylko przejażdżki w weekendy albo krótko wieczorem na góralu — przynajmniej póki córka jeszcze trochę nie podrośnie. Trudno, bywa i tak. Ale cieszę się z tej pracy razem z żoną:)

Z Krzychem i Darkiem F. Lędziny, Chełm Śl., Gorzów, Oświęcim, Harmęże, Jedlina. Fajna przejażdżka.

Chciałem dogonić chłopaków, którzy ustawili się pod Piramidą kilka minut wcześniej. Nie udało się, a że nie wiedziałem gdzie pojechali, później już jechałem samemu i spokojnie. Bo i w sumie gdzie się spieszyć:)

Rajcza Tour, czyli pożegnanie sezonu. Postanowiłem pożegnać się w ładnym stylu i korzystając z dobrej formy po Chorwacji pojechać jak najlepiej. 


Na początek standard: pobudka 5:30, ciemno, mokro, chce się tylko wracać do łóżka. Ale nie dziś. Kawa, solidne śniadanie, rower do auta i w drogę do Rajczy. Po drodze nie pada, ale nisko wiszące chmury nie wróżą niczego dobrego. Drogi mokre lub wilgotne, czyli typowa pogoda „rajczańska”. Dojeżdżam  trochę po 8, jeszcze zajadam makaron, potem zbieram się, pompuję koła. Po napompowaniu przedniego urywam wentyl, bo końcówka pompki nie chciała z niego zejść. Ładny początek! Szybko zmieniam dętkę, ale nie mam już zapasu. W końcu ratuje mnie kolega, który stał obok — dzięki wielkie! Teraz już zostaje mi tylko spokojna rozgrzewka w stronę przełęczy Glinka. Gdy zjeżdżam, do startu zostaje tylko kilka minut i miejsce jest tylko z tyłu sektora. 3, 2, 1 i start. Przechodzę ile się da do przodu, przed rozpoczęciem stromego podjazdu pod Glinkę jestem już na niezłej pozycji. Szybki zjazd i od razu formuje się „moja” grupa. Tempo raczej szybkie, choć mogło być szybciej, ale nie podkręcam, bo cały wyścig jeszcze przede mną. Jedziemy równo w grupie aż do wrednego podjazdu pod Ochodzitą. Gdy zaczyna się brukowany odcinek, grupa jest po solidnej selekcji, co jakiś czas dochodzimy pojedyncze osoby, które odpadły z grupy przed nami. Dalej strome i szybkie zjazdy, szkoda że jakość asfaltu jest miejscami kiepska. Dobrze, że droga szeroka i ruch mały.


Później jedziemy wąskimi drogami przez las, nie znam tych okolic, więc jadę za zawodnikami przede mną. Grupy już nie ma, jedziemy pojedynczo w kilkunasto-/kilkudziesięciometrowych odstępach, ja mniej więcej w środku. Kolejne strome podjazdy zrobiły swoje. Zaczynają boleć mnie plecy, nie wiem gdzie jesteśmy, a do mety jeszcze ze 30 km. Grupa ponownie częściowo zjeżdża się gdzieś na Słowacji, ale jest nas tylko kilku. W pewnym momencie rozpędzeni na długim zjeździe przeoczamy strzałkę w lewo, na szczęście ktoś z tyłu zawołał, ale zanim wyhamowaliśmy i wróciliśmy chwilka minęła. Do granicy jest cały czas w górę i po tragicznym asfalcie. Znów selekcje i do Polski wjeżdżam sam. Nie mam siły, by dogonić tych przede mną, choć widzę ich na prostych odcinkach. Za mną dostrzegam 2 osoby, odpuszczam więc i podpinam się do nich. I tak jedziemy do końca — równiutko, na zmiany. Ostatecznie odjeżdżam jeszcze kolegom na jakiś kilometr przed metą. I koniec! Sprawdzam wyniki - 59. w open i 20. w kategorii, jak na mnie to świetna lokata. Szybki posiłek na bufecie i długi, 13-kilometrowy zjazd do centrum Rajczy. Teraz dopiero częściowo przemoczony czuję, jak jest zimno. 


Koniec sezonu. Pożegnałem do w dobrym stylu. Teraz już tylko roztrenowanie. Amen.

Rozgrzewka przed Rajcza Tour i „rozjazdowy” powrót z mety do centrum Rajczy. Wyścig opisze jutro, teraz idę walnąć browara i spać. Dawno nie miałem takich zakwasów jak teraz :)

Ostatni raz przed wyścigiem. Raczej spokojnie plus podjazd pod pomnik w Łaziskach. Będzie co ma być!

Z Darkiem i Krzychem. Dziś wytrzymałościowo. Oderwałem się od nich w Bojszowach, oni pojechali dalej.

Spokojnie i krótko. Dwa podjazdy pod górkę z Podlesia w stronę Mikołowa.

W sobotę wyścig, więc dziś króciutko, spokojnie z kilkoma przepaleniami. Serducho ładnie „wchodzi na obroty”, czuję moc. Powinno być dobrze.

W zasadzie tylko kawałek z ustawką, bo mam swój plan treningów i nie pasowała mi dziś długa ani ostra jazda. A jak na złość warunki do ścigania dziś idealne:  14 osób na ustawce, kilku mocnych kolarzy i trasa do Płazy. Nie może tak być co tydzień? Ja odbiłem za moście na Przemszy w lewo na Gorzów, Oświęcim i później przez Harmęże i Jedlinę do domu. Ze mną pojechały jeszcze 3 osoby wolące spokojną jazdę, więc zrobiliśmy sobie typowe grupetto. Fajnie było.