Chciałem pojechać na objazd trasy orzeskiego klasyka, ale reszta wolała Kozy „małe”. Zabrałem się więc z nimi, by pogonić się trochę, nawet jeśli oznaczało to powrót pod wiatr. Było dość ostre tempo, ale miałem jeszcze mało, więc dołożyłem sobie 3 krótkie interwały. Do tego ciągnąłem niemal cały czas sam pod wiatr, bo wpierw poczekałem na kilka osób, które zostały, ale uznałem, że jadą zbyt wolno, więc postanowiłem gonić 1. grupę. Nie dogoniłem — nie miałem szans samemu z wiatrem, przy silnych podmuchach zwalniałem do 20 km/h. Po kilku kilometrach mordęgi zobaczyłem, że za mną jedzie Karol, poczekałem trochę i jechaliśmy już na zmiany razem. Miazga, dojechałem ledwo żywy, nogi pieką.

Z Darkiem F. I Krzychem. Trochę mnie to zaniepokoiło, bo z nimi raczej spokojnie nie jest, a ja po wczorajszym wyciskaniu na siłowni nogi miałem całkowicie obolałe. Przez pierwsze 30 km myślałem, że odpuszczę:) Tętno było w normie, ale nogi wręcz piekły. Pod Wilamowicami jednak już „rozjechałem” zakwasy i było ok. Darek pojechał do siebie w góry, ja z Krzychem wróciliśmy. Piękna pogoda!

Dla odmiany po lasach. Było fajnie, ale tłumy ludzi wokół Paprocan.

Interwały WA nietypowo bo z Darkiem. 5 interwałów 3-minutowych z trzema minutami odpoczynku. Myślałem, że będę umierał, ale poszło coś podejrzanie łatwo... za łatwo. Hmm, ciekawe.

Taka tam spokojna przejażdżka. Brzydko, zimno i wilgotno.

Wytrzymałość, samotna przedpołudniowa przejażdżka.

Z Adamem. 2 przeciągnięcia pod górę, 2 tempówki na płaskim. Pierwszy raz w tym roku całkowicie „na  krótko”, było wręcz upalnie:)

Kozy duże. Chciałem dziś trochę wykorzystać całkiem mocną ekipę i pogonić się trochę po pagórkach, sprawdzić formę. Jest nieźle, chociaż brakuje wytrzymałości anaerobowej. Z drugiej strony to dopiero początek kwietnia i dopiero zaczynam trenować WA. Będzie dobrze:)

Wytrzymałość. Wiało bardzo mocno, ale przynajmniej się ociepliło.