Ostatnio zaczęła mi się nudzić szosa, więc wziąłem Centuriona, by sprawdzić, czy na góralu będzie lepiej. Pojechałem tam, gdzie nie byłem od 6 lat, walnąłem sobie tradycyjne piwerko w Rybaczówce na Giszowcu i odkryłem na nowo przyjemność z jeżdżenia. Nie ma sensu się spinać, zdecydowałem, że kończę sezon szosowy, mimo że jeszcze 3 wyścigi były w planach. Muszę trochę odpocząć od reżimu treningowego i denerwowania się, gdy nie mogę jeździć wg planu. Pewnie, pojeżdżę jeszcze na szosie, ale tylko wytrzymałościowo, żadnego ścigania się czy treningów 5-6 razy w tygodniu. A i na blogu Bikestats powinno być ciekawiej:)

Ustawka, pojechaliśmy na Przegibek. Było dość mocno, ale na mniej więcej 80. kilometrze zostałem za pierwszą grupą, by dać koło Marcinowi i jeszcze jednemu koledze (później przedstawił się jako Bartek:) ), bo widać było, że młody już jest mocno zmęczony. Ale dopiero zaczyna treningi, a taki dystans, i to jeszcze z podjazdem, potrafi sponiewierać. Za to za kilka lat będzie walczył o pudło dla feniksa:)

Dziś na góralu dla odmiany. Okolice Paprocan i Bieruń Stary. Spokojnie, nie brałem nawet pulsometru. 


Wymiana łańcucha przy przebiegu 16 713 km. Stary DeOne za 16 zł (lol) zastąpiłem porządnym Wippermannem. I niestety stary łańcuch przeszlifował mi trochę kasetę, bo zdarza się (rzadko na szczęście, choć Centurionem jeżdżę raczej spokojnie) przeskakiwanie. Stary łańcuch zrobił 2000 km i wiem, że Wippermann by tyle wytrzymał bez problemu — na szosie taki łańcuch wymieniam co ok. 2700 km. No, ale za 16 zł nie można narzekać.

Regeneracyjnie.

Już w Polsce. Jedna długa tempówka.

To ostatni trening w Chorwacji, więc wypadałoby — jak rok temu — zrobić podsumowanie. Będzie raczej krótkie, bo nie bardzo jest o czym pisać. To, że trafiła mi się chyba płaska część Chorwacji to jedno — tak wypadło i nie ma co narzekać. Wszak jechałem przede wszystkim na wypoczynek z rodziną i dodatkowo ze znajomymi, a do tego zamawialiśmy miejscówkę bardzo późno, więc wybór był ograniczony. Pogoda się udała.


Co do dróg to jedno wielkie rozczarowanie. Z Pagu pamiętam asfalt gładki jak... chorwacki asfalt. No niestety tutaj tego nie było. Główne drogi były ok, ale były to wylotówki z Zadaru i nie dało się po nich normalnie jechać przez ruch. Z drugiej strony boczne drogi w tej okolicy to często spękane, chropowate gówno. Znalazłem nawet „asfaltową drogę, która nie nadawała się do jazdy szosówką. Nie wiem czemu, ale jeśli trafiałem już na jakieś zjazdy/podjazdy, na wszystkich sfrezowano asfalt (nie na jednej drodze, a na wszystkich innych niż główne). Podjeżdżało się koszmarnie, zjeżdżało jeszcze gorzej, a gdy padało — zamieniały się w pierdolone lodowisko. Tyle w temacie. Po prostu już w tę okolicę nie wrócę.


A poniżej podsumowanie:


8 dni
8 treningów
9% najbardziej stromy podjazd
66 km/h prędkość maks.
579 kilometrów
7143 metrów przewyższenia
11198 spalonych kcal
2 KOMy :)


I jeszcze Strava.