Z Darkiem F.: Podlesie, Kostuchna, Murcki, Wesoła, Lędziny, Bieruń Stary. 


Dziś solidne przepalenie nogi na górkach, jechałem z kolegą, więc powiedziałem mu, żeby jechał swoje, ew. siedział mi na kole jeśli chce. I kurde nie potrafiłem mu się urwać! 2 tygodnie jego jeżdżenia w górach i od razu widać efekt. Dla mnie to też była motywacja, żeby jechać ostro i nie odpuszczać. W efekcie zanotowałem znacznie wyższe wartości tętna niż gdy jadę na tej trasie sam, a o to mi chodziło — im wyżej, tym lepiej. Następnym razem na taki trening też pojadę z Darkiem i zrobimy sobie symulację we 2.

Wyry, a później gdzieś pogubiłem się w Łaziskach tzn. wjechałem tam, gdzie nigdy jeszcze nie byłem i droga przeszła w szuter nieprzejezdny szosówką. Pełna regeneracja, nawet miałem dziś nie jechać, ale skoro miałem trochę czasu, a pogoda ładna...
Podczas powrotu pod Tychami spotkałem szosowca z Gliwic, pogadaliśmy trochę i od razu lepiej się jechało. 

Jankowice, Pszczyna, Strumień, Chybie, Zabrzeg, Rudołtowice, Ćwiklice, Miedźna, Wola. Wreszcie normalne, ustawkowe tempo: jest Daro — jest ogień:) Za Pszczyną porwaliśmy grupę i zostało nas tylko czterech i w tym składzie objechaliśmy całą resztę trasy. Tempo trzymaliśmy aż do Bojszów, gdzie już zaczęliśmy rozjazd. Co to za jazda... równe zmianki, cały czas koło 40 km/h! Taką jazdę to ja rozumiem. Po drodze kilku kolarzy siadało nam na koło, korzystając z „podwózki”. Świetny trening, wreszcie serducho sobie przypomniało jak ma bić:)

Taka tam spokojna przejażdżka, nawet pulsometru nie brałem.

Z Darkiem F. i Krzychem. Było jeszcze dwóch kolegów, ale urwaliśmy ich już w Międzyrzeczu. Pojechaliśmy przez Świerczyniec i Jankowice do Pszczyny, następnie przez Kryry do Suszca i standardowo przez Wyry i Kobiór do domu. Tempo bardzo szybkie - średnia z rozgrzewką i rozjazdem zbliżona do 34 km/h, ale wcale nie jestem zmęczony. Miałem z resztą w planach na dziś trochę przepalenia, ale nie było tego zbyt wiele — wg pulsometru tylko 19% czasu jazdy było powyżej 2. strefy.  Pogoda była idealna, przyjemne 20°C, brak wiatru, co zachęcało do szybkiej jazdy.


Pogodziłem wreszcie wadę wzroku z kolarstwem — nie mogłem nigdzie dostać rozsądnych okularów z wkładkami korekcyjnymi, w całych Tychach wszyscy optycy mieli ten sam model, który mi się nie podobał i przede wszystkim nie pasował. W innych (w tym Vision Express w Katowicach) proponowali mi byle gówniane okularki, nie mając chyba pojęcia jak wyglądają okulary do kolarstwa. Ostatecznie przełamałem się i stanęło na soczewkach. Noszę jednodniowe, zakładam je tylko na treningi (nawet nie zawsze, z reguły te dalsze) i wyścigi. Komfort jazdy i poziom bezpieczeństwa są nieporównywalnie wyższe. Odpadają już problemy ze zjazdami, gdzie po prostu nie mogłem się rozpędzać, bo nie byłem w stanie obserwować drogi przy dużych prędkościach. Wreszcie czuję się pewnie i bezpiecznie, a do tego mogę nosić takie okulary ochronne, jakie mi pasują do stroju:)


Okazało się, że całkiem przypadkiem w tym miesiącu zrobiłem największy dystans w swojej rowerowej karierze. Przebiłem zeszłoroczny lipiec o całe 21 km, ale liczy się:)

Wytrzymałość. Do Brzeszcz przez Bierunie Stary i Nowy, Powrót przez Miedźną.


Zmiana łańcucha przy przebiegu 27389 km.

Do Orzesza przez Wyry, później podjazd „Wawrzyńcem” do Łazisk. Stopniowe wprowadzenie wytrzymałości siłowej. 

Ustawka. Nikt jednak nie miał ochotę na wystarczająco szybką jazdę, by mi to odpowiadało, więc pojechałem z grupką do Gilowic, gdzie przeprosiłem kolegów i pojechałem swoje. Nie miałem w planach zapieprzania, ale nie wchodziłem nawet w 2. strefę jadąc z grupą. Ech, gdzie te ustawki, na których miałem problemy, żeby się utrzymać!


Miałem jechać tak jak koledzy na Kozy, ale w międzyczasie uznałem, że to mało i pojechałem z Brzeszcz do Zasola, później do Kęt DW 948, do Andrychowa DK52 (mały ruch), przed Gierałtowicami skręciłem na Osiek, dalej Zasole, Rajsko, Jedlina. Tak liczyłem, że jeszcze przed Tychami może złapię kolegów i udało mi się to w Cielmicach (wracaliśmy tą samą drogą).


Wprowadziłem sobie dziś trochę wytrzymałości siłowej, co pod wiatr na osieckich pagórkach trudne nie było:) Generalnie ostatnie 40 km to męka z wiatrem w ryj. Udany trening.

Miałem jechać sam po 7 rano, ale coś źle spałem w nocy i zdecydowałem to odespać. Gdy wstałem, zadzwoniłem jednak do Adama, bo jakoś samemu mi się odechciało jechać. Pojechaliśmy przez Lędziny, Chełm Śl do Bierunia Nowego i później przez Bieruń Stary do domu, potem jeszcze musiałem do jednego z Adamów podskoczyć, więc trochę dokręciłem po mieście. Zbyt spokojne tempo jak na trening, właśnie dlatego ostatnio trenuję sam, ale jednak czasem dobrze jest móc do kogoś zagadać. Wiało mocno, ale nietypowo, bo od wschodu.


Jutro ma trochę popadać i całe szczęście, bo rzeki  już wysychają. W niedzielę chłodniej, planuję ustawkę na przepalenie nogi — o ile będzie z kim. Najwyżej oderwę się od grupy i pojadę po swojemu.

W sumie miałem dziś nie jechać, ale pojechałem do teściów na działkę. Gdy wyjeżdżałem padało i tak szczerze pierwszy raz z przyjemnością jechałem w deszczu. Wreszcie w weekend ma się ochłodzić!