Dziś nieco krócej, 10 minut rozgrzewki, 80 minut wytrzymałości. Na schłodzenie już nie miałem czasu, ale przy samej wytrzymałości można pominąć.

10 minut rozgrzewki, 90 minut wytrzymałości i 5 minut schłodzenia przy powtórce 14. etapu TdF z 2014:)

Orbitrek - 10 minut rozgrzewki, 1:30 wytrzymałości i 5 minut schłodzenia. Zaczyna mi się to już nudzić, zwłaszcza, że pogoda była dziś w miarę rowerowa, a od jutra znów śnieg. No trudno.

Dla odmiany rowerek stacjonarny na siłowni. Matko, ledwo wytrzymałem, pot lał się ze wszystkiego. 10 minut rozgrzewki, 1:30 wytrzymałości i 5 minut schłodzenia.

Standard — 1:30 wytrzymałości, reszta to rozgrzewka i schłodzenie.

No, chyba mi się spodobało.  Wystarczy ciekawy film i nawet nie czuję, że kręcę w miejscu:) Mam szansę na ładną formę dzięki orbitrekowi:)


1:30 wytrzymałości, a pozostałe 15 minut na rozgrzewkę i schłodzenie. Jechałem nawet bez pulsometru, bo mój orbi ma pomiar mocy, a wcześniej zauważyłem że moc na poziomie 230-240 W odpowiada tętnu 145-150 ud./min i tego się trzymałem.

Wczoraj solidny wycisk na siłowni, dziś orbitrek w domu. O dziwo poszło gładko:) Trochę rozgrzewki, a później równo 1:30 treningu wytrzymałości w 2. strefie.

Przy takim mrozie i wierze nie zrobiłbym treningu, więc poszedłem na siłownię na rowerek stacjonarny. Nie wiem, czy wpisywać w ogóle treningi na rowerze stacjonarnym lub orbitreku, bo w sumie nie robię kilometrów, ale jednak jest to trening przynoszący wymierny efekt. Z drugiej strony trzeba byłoby też odnotowywać ćwiczenie na siłowni, co w sumie przeczyłoby idei BIKEstats. Ale niech będzie jak do tej pory — wpisuję każdą formę kręcenia, a siłowni nie. Niezależnie od tego wszystko i tak wpisuję do dzienniczka treningowego. No więc wyszło 1:30 kręcenia w miejscu i tak oto treningowo zacząłem nowy rok. 


Miałem pulsometr, ale niestety moja Sigma nie zapamiętuje wartości tętna średniego i maksymalnego przy braku odczytu prędkości, więc monitorowałem tylko tętno na bieżąco — cały czas 2. strefa.

Dziś zarzuciłem pomysł, by pożegnać rok 2015 po kolarsku. Niestety na odzew zareagował tylko Krzychu, resztę przestraszył rzekomy mróz rano — tere fere, gdy wyjeżdżaliśmy, o 11:00, było  sucho i tylko -3 — spokojnie dało się jechać. Trudno. Razem zrobiliśmy trasę przez Lędziny, Chełm Śląski i Gorzów do Oświęcimia, a później przez Harmęże i Jedlinę do domu. I było super.


Czas na kolarskie podsumowanie roku. No cóż, zaczął się pechowo całą listą wydatków: uszkodzony kask, rozwalona opona, zgubiony sensor licznika, drugi licznik przestał działać i nie dało się naprawić... 4- tygodniowa przerwa w jeżdżeniu na przełomie stycznia i lutego opóźniły mój sezon, ale najważniejsze wyścigi poszły całkiem, całkiem: „Równicę” przejechałem nieźle, „Pętlę” z czasem niemal identycznym jak rok temu, ale dało mi to o wiele wyższą lokatę, a na „Rajczy” poszło mi doskonale dzięki 8-dniowemu wyjazdowi do Chorwacji. Od początku października przybyło mi znacznie więcej obowiązków w domu i musiałem mocno ograniczyć jeżdżenie. Na szczęście i tak pokryło się to z okresem roztrenowania, a mimo to zrobiłem niewiele mniej kilometrów niż w sezonie zeszłym, bo intensywniej jeździłem w sezonie. Nadal jednak mam mało czasu i problemy z regularnymi i odpowiednio długimi treningami. Ale zobaczymy co pokaże nowy rok — trzeba być optymistą!

Po zmroku, trochę po mieście, później Bieruń Stary. Na terenach przemysłowych najechałem centralnie na wielki kamień, który był chyba fragmentem kostki chodnikowej. Zagapiłem się na jakiś dziwny podłużny ślad na asfalcie i nie zauważyłem, że ślad ów kończy się na kamieniu. Na szczęście utrzymałem kierę i po prostu przejechałem po nim. Oczywiście „kurwa” i tak dalej. Na szczęście koło proste, dętka cała. Gdybym jechał szosówką na oponkach 23 mm... 

Oczywiście dopilnowałem, żeby ten kamień już nigdy nikogo nie skrzywdził:)