Kozy „duże” z Tomkiem, Adamem i Krzychem. Jeśli wczoraj wiało mocno, to dziś napierdalało bez opamiętania, ale daliśmy radę. Pod koniec już byłem dość zmęczony.

Brzeszcze. Jazda w tlenie z Adamami i Krzychem. Krzychu wpierw złapał jedną gumę i później drugą - obie z przodu. To raczej nie wyglądało na przypadek, za drugim razem poddaliśmy oponę wnikliwej kontroli wizualnej, która wykazała przetarcie opony na wylot przy obręczy. Krzychu zawrócił więc do domu, na szczęście miał jeszcze w miarę blisko. Poza tym wiatr jak cholera, ale ciepło.

Na góralu. Po mieście, do Bierunia Starego i jeszcze raz po mieście. Mimo, że wyjechałem przed 20, było bardzo ciepło. Jeździło się tak przyjemnie, że aż do domu nie chciałem wracać i zamiast planowanego treningu 1:30 jeździłem ponad 2 godziny. A mógłbym jeszcze dłużej:)

Ustawka — Wilamowice. W Tychach miło, słonko grzało, ale wystarczyło pojechać kilka kilometrów na południe... i mgła. Myślałem, że za jakiś czas się rozpogodzi, ale nie. Niemal całą trasę przejechaliśmy we mgle. Nie dość, że pizgało w tej mgle to kurna niebezpiecznie, choć ruch na szczęście mały no i jechaliśmy lokalnymi drogami. Dość wcześnie Grzegorz z jednym z Adamów odjechali, ja zdecydowałem się jechać za nimi. Jechali dość szybko, cały czas tętno balansowało mi między 2. a 3. strefą, ale nie chciałem puszczać, po w grupce bezpieczniej, a reszta została gdzieś w tyle. Zresztą nie było szarpania, tylko płynna jazda. Od Wilamowic już spokojniej, niemal cały czas w 2. strefie. A gdy wróciliśmy — w Tychach słońce i ciepło. Dziwna pogoda.

Bieruń. Wracałem przemarznięty, nie sądziłem, że będzie tak pizgać. 

Brzeszcze. Piękna pogoda!

Samemu wytrzymałość. Bieruń Stary, Lędziny, Chełm Śląski i przez Bieruń Stary do domu.

Sobotnia ustawka. Było kilka osób, a finalnie każdy chyba pojechał w swoją stronę. Ja odłączyłem się od Darka i Krzycha, gdy musiałbym ich gonić, jadąc daleko poza strefą wytrzymałości. Ostatecznie spotkałem Grzegorza i wróciłem z nim.

Trochę po lasach, ale zobaczyłem jakie gówniane rzadkie błoto jeszcze zalega, postanowiłem później pośmigać asfaltami. Kiedyś uważałem, że przejażdżka jest dobra wtedy, gdy wrócę cały uwalony błotem. No cóż, od tamtego czasu trochę zmądrzałem, później zacząłem jeździć szosówką i teraz doprawdy nie wiem, jak taplanie się w tym całym gównie może być przyjemne. Wracasz do chaty upierdzielony jak średniowieczny wieśniak.


Dobra, co tam jeszcze... wieje, ale jest ciepło i zarąbiście się jechało. Ale tylko asfaltem.

Okolice Bierunia Starego. Standard. A, umyłem jeszcze se rower przed wyjazdem z błota.