Po wczorajszych podjazdach dziś przyszedł dzień regeneracji. Wybrałem więc możliwie płaskie drogi, choć i tak wyszło niemal 500 m w pionie. Tym razem pojechałem na południe. W planach miałem dojazd do mostu łączącego wyspę z lądem, ale w pewnym momencie zobaczyłem obiecującą drogę odbijającą od głównej w prawo. Było świetnie, prawie bez samochodów, bo na głównej ruch był jednak spory. Powrót tą samą drogą i później jeszcze krótki rozjazd w Pagu. Pogoda dziś nieco bardziej łaskawa (chłodniejsza), choć dość mocno wiało od południa. Myślę, że to zdjęcie wyczerpuje temat, droga wręcz hipnotyzowała:)



Gdzieś na wyspie Pag © Qbuss


I jeszcze mapka:

Pierwszy dzień w Chorwacji. Dziś postawiłem na rekonesans. Jestem na wyspie Pag, która jest długa i wąska, więc wielkiego wyboru nie ma – zasadniczo można jechać w jedną stronę lub drugą. Pokręciłem się po okolicy, by zrobić rozgrzewkę i ruszyłem na północ. Na dzień dobry dość stromy podjazd ze 160 m przewyższenia, później długi zjazd... i z każdym obrotem korby podobało mi się coraz bardziej. Asfalt gładziutki, pogoda super, co rusz podjazd. Było tak fajnie, że aż dojechałem prawie do końca wyspy, robiąc w sumie niemal 100 km i 1300 m w pionie. Nie ma co pisać, więc wlepię tylko kilka fotek z aparatu w telefonie i mapkę. Chorwacja została stworzona dla kolarzy!


Widok na Pag © Qbuss


W drugą stronę nie było tak wesoło... © Qbuss


Droga do Lun © Qbuss

Wolałbym, żeby było dziś spokojniej, ale z Darkiem i Krzychem... a jak do tego wieje, to raczej lekkiej jazdy nie należy się spodziewać. I wyszedł trening siłowy na zmiany pod wiatr. Za to z wiatrem się leciało:) Średnia z całości mówi sama za siebie! W sumie nie wiedziałem zbytnio jak jadę, bo wziąłem kiepską, elektryzującą się koszulkę i pulsometr się „gubił”. Teraz 2 lub 3 dni odpoczynku.

Podlesie, Kostuchna, Murcki, Mysłowice, Lędziny, Bieruń Stary. Dziś lepiej niż w niedzielę, ale bez rewelacji. W sumie zmęczyłem się dość, ale tętno nie tak wysokie, jak chciałem — choć w sumie jak spojrzę na poprzednie wpisy, to przeważnie było podobnie. Wyjątek był, gdy jechałem z Darkiem, ale to chyba oddech konkurencji za mną mobilizował do takiego ciśnięcia, że zbliżyłem się już do tętna maksymalnego.


Jest więc lepiej, w niedziele to była jakaś chwilowa niedyspozycja. Ten tydzień spokojny, nie mam czasu zbytnio na treningi, ale to dobrze, bo odpocznę. A od soboty będę walczył na chorwackich szosach... tam nie będzie taryfy ulgowej.

Miała być wytrzymałość anaerobowa, ale coś nie wyszło. Wpierw chciałem sobie zrobić 30-minutową czasówkę, ale nie potrafiłem po 5. minutach wejść na stałe powyżej 170 ud./min (myślałem, że pulsometr coś oszukuje). Potem zdecydowałem się jednak na interwały i to samo - maks. 174, a nogi obolałe. Poluzowałem i zrobiłem sobie wytrzymałość. Totalna niedyspozycja, dawno nie miałem takiej sytuacji. Niby oznaki przetrenowania, ale przecież nie jeżdżę ostatnio zbyt często ostrych treningów. Odpuszczam trochę, zobaczę za kilka dni. 

Jankowice, Pszczyna, Suszec, Wyry.

Wytrzymałość siłowa, 6 razy podjazd z Podlesia w stronę Mikołowa i 1 raz górka Doktora. Twarde przełożenia, typowa wytrzymałość siłowa. Szkoda, że nie mam w okolicy dłuższych podjazdów.

Wyry, Łaziska, Gostyń, Mościska. Do tego 19 km z wczorajszego wyjazdu na działkę, bo nie wyzerowałem licznika. Tempo wytrzymałościowo-regeneracyjne. Już nieco chłodniej.

Zasole. Wpierw godzinka wytrzymałości, później za Brzeszczami planowane interwały 4 x 4 minuty. Po nich tak dobrze się czułem, że dołożyłem jeszcze piąty interwał 4-minutowy. Wyjechałem trochę po 7 i do 9 było znośnie, a gdy wyjeżdżałem – nawet przyjemnie, prawie chłodno:) To chyba jedyna rozsądna pora na treningi w takie upały.

Osiek duży, było troszkę ostrzejszej jazdy, ale raczej mało. Na pagórkach zainicjowałem ucieczkę, 2 się za mną porwało, ale do końca nikt się nie utrzymał. Inna rzecz, że w takim upale ledwo dawałem radę. Gdy wracaliśmy termometr pokazywał mi 36,4°C!